در بسیاری از ساعت ها که در آن کاری انجام نمی شود دقیقه هایی هستند از جنس کما ل. آدمی به میزانی که دقیقه ها را به کمال می رساند ،موفق می شود.اکنون که من گذشته را کشته ام با دلی تنگ و امیدی خسته آمده ام که جبران از دست داده هایم را بکنم و بخوانم به نام آن که می تواند بی سوادی را در شبی همه چیز بیاموزد.پس ای خدا تورا با تنگ ترین دل و زخمی ترین امید می خوانم .بی شک اجابت می کنی و حتی اگر نه باز من هستم ،خودم تنها در میدان سیلی از دشمن ، هوای سوزنده ی سرد،آسمان مغرور و بی تفاوت ،زمین خشک و گسترده، نظام در هم کوفته ،خارهای تیز و برنده.ولی من هستم ،تنها در سوی دیگر .کم امید اما پرغرور،ضعیف تن اما غیور ،بی سلاح اما لبریز از عقیده. تنها ولی کسی که خداوندیش را درک کرده است.